Wat leren de Maya’s ons

In 2012 zou volgens de Mayakalender de wereld vergaan, maar we zijn er nog steeds. Was het gewoon onzin? Hebben wij het einde van de Mayakalender verkeerd geïnterpreteerd? Of is het einde van een tijdperk een feit?



Winterzonnewende viering op Stonehenge

Vandaag is het 21 december, de dag van de winterzonnewende, de kortste dag van het jaar omdat de zon verder van ons afstaat dan in de rest van het jaar, althans op het noordelijk halfrond de plek waar wij wonen. Op het zuidelijk halfrond is dat natuurlijk niet zo. Maar voor ons op het noordelijk halfrond is het een dag van hoop omdat het licht de duisternis overwint. Immers na vandaag gaan de dagen weer lengen.

De komst van het licht
In veel culturen op het noordelijk halfrond is de winterzonnewende aanleiding om feest te vieren. Door het ontsteken van vuur en kaarsen wordt de komst van het licht gevierd. De natuur heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in het leven van mensen. De mens was tenslotte afhankelijk van de natuur. Maar doordat wij alsmaar verder afraken van de natuur staat onze relatie met de natuur steeds verder onder druk.

Ook in onze Christelijke traditie wordt de komst van het licht gevierd. We herdenken de geboorte van het kind Jezus, de brenger van het licht. Vandaar dat onze Kerst uitbundig omgeven is met veel lichtjes. Voor veel mensen was er op 21 december 2012 geen rede om feest te vieren door de voorspelling dat het een einde van de Mayakalender het einde van de aarde zou betekenen? Op die dag waar al eeuwen over werd gesproken zouden de Mayaprofetieën tot vervulling komen.

De constellatie van de sterren
De Maya’s hebben hun voorspellingen niet gebaseerd op de jaarlijkse omwenteling van de aarde en de stand ten opzichte van de zon, maar op een veel grotere en langduriger beweging in de kosmos. Op 21 december 2012 stonden de zon, de maan en de planeten in een bepaalde lijn tot elkaar en in conjunctie met de rest van het universum. Ons melkwegstelsel verschoof door het hart - het oog - van ons universum.

Deze constellatie komt eens in de 26.000 jaar voor. Dit gegeven is vastgesteld door de Maya’s, een van oorsprong agrarisch volk in Midden-Amerika dat dicht bij de natuur leefde. Een volk met een hoge intelligentie en een grote kennis van schrift, getallen, wiskunde en astronomie. De Maya’s kenden een hoge beschaving en waren daarmee veel volken ver vooruit. Maar wat ze vooral bijzonder maakt is hun holistische opvattingen over de menselijke geest. Juist deze kennis wordt nog te weinig herkend.

Nieuwe kalender
Daags na het aflopen van de Mayakalender kwamen al berichten naar buiten dat de datum niet juist zou zijn. Onze huidige tijd wordt ook totaal anders gemeten dan in de tijd van de Maya’s, daar zit al een eerste kans tot misrekening. Er gaan nu stemmen op dat we de Mayakalender verkeerd geïnterpreteerd hebben en dat de aarde pas in 2220 zal vergaan, anderen zeggen dat de kalender nog zeker 7000 jaar doorloopt.

Een misrekening dus. Niet zo’n gekke gedachte. Of toch wel? Immers een kalender stopt toch niet, tijd is tijdloos dus waarom zou een kalender dan eindigen? Een kalender beschrijft een cyclus, en die cyclus eindigt ook niet over 7000 jaar. Allemaal hypothetische vragen waar we toch geen antwoord op krijgen tenzij we natuurlijk in het jaar 2220 of over 7000 jaar terug zijn en weer voor hetzelfde punt staan.

Een hoger plan
Maar moeten we de Mayaprofetieën wel kalendermatig interpreteren? De Maya’s maakten gewag van een grootse verandering die ons te wachten staat. Maar niemand weet precies wat de uitwerking zal zijn. Net voor het aflopen van de Mayakalender meldde hooggevoelige mensen veel onrust om hen heen of juist enorme stilte. Of dit afkomstig is van buiten ons of juist vanuit ons innerlijk is daarbij de vraag.

In profetie nummer 16 voorspelde de Maya’s dat we eens in conflict zouden leven met de natuur met dramatische gevolgen als natuurrampen en natuurvervuiling die een ongunstig effect zullen hebben op het totale leven op aarde. Dit zien wij inderdaad om ons heen gebeuren. Het klimaat wordt steeds onstuimiger en is een punt van zorg. Ook het opraken van grondstoffen brengt onrust. De gevolgen daarvan zien we in het Midden-Oosten.

Een nieuw tijdperk

Zelf interpreteer ik het einde van de Mayakalender als het einde en een oud en het begin van een nieuw tijdperk. De veranderingen zetten de gehele wereld op z’n kop. De Arabische lente heeft veel in beweging gezet waarvan het einde nog lang niet in zicht is. We hebben ternauwernood een crisis overleefd en hoe onze financiële en economische toekomst eruit gaat zien weten we ook nog niet. Dat de industriële revolutie haar einde nadert en een nieuw economisch systeem zich aandient staat voor mij vast.

Het is een wetmatigheid dat uit chaos een nieuw evenwicht ontstaat. De Mayaprofetieën gaan niet alleen over vernietiging, er schuilt ook hoop in, zo geven ze ons mee dat zodra we onze eenheid met de natuur erkennen en herstellen ook onze problemen zullen worden opgelost. We kunnen dus zeker wat leren van de profetieën van de Maya’s. Als we open staan voor het feit dat alles met elkaar verbonden is, alles energie is, er verschillende niveaus van bewustzijn bestaan, onze natuur van onschatbare waarde is en dat er veel meer is tussen hemel en aarde dan wij kunnen zien, dan zal het nieuwe tijdperk zich voor ons ontvouwen, daar ligt de sleutel van onze toekomst.

Meer lezen:
Op internet is veel te vinden over de Maya’s en de Mayakalender.
De Maya voorspellingen voor 2012 – Gerald Benedict
Het Einde van de Mayakalender in 2012 – John Major Jenkins