Pagina's

woensdag 23 juli 2014

Huil niet bij mijn graf

Verdriet is herkenbaar en kan gedeeld worden. Verdriet is universeel en van alle tijden. Maar verdriet maakt ook eenzaam. Laten we ieder die verdriet heeft een hand toereiken. Zelfs het kleinste gebaar doet er toe om verdriet draagbaarder te maken.

Op 24 juli 2014 was het een dag van Nationale Rouw voor de nabestaanden van de vliegramp op 17 juli 2014 in Oekraïne met de Boeing MH17 van Malaysia Airlines, waarbij 298 mensen omkwamen waaronder 193 Nederlanders. De komst van de eerste stoffelijke overschotten naar Nederland was waardig en met veel ceremonieel omgeven. Het maakt het gemis van onze dierbaren niet minder, maar het helpt te weten dat de nabestaanden er niet alleen voor staan.

Gemis blijft en is soms blijvend. Ik kan het weten want ik mis mijn moeder al jaren. Als het gemis, van de vroegtijdige dood na een slopende ziekte, van mijn moeder mij weleens teveel wordt grijp ik naar het boek van Dan Millman – De spirituele reis van de vreedzame krijger. Hierin beschrijft Millman het verlies van Mama Chia die hem zoveel geleerd heeft. Staande aan haar graf hoorde hij haar stem die de volgende woorden uitsprak:

Huil niet bij mijn graf.

Ik ben er niet; ik slaap er niet.

Ik ben de wind uit duizend richtingen.

Ik ben de diamanten glinstering van de sneeuw.

Ik ben het zonlicht op het rijpe graan.

Ik ben de zachte najaarsregen.

Huil niet bij mijn graf.

Ik ben er niet. Ik ben niet dood.

Uit: De Spirituele reis van de vreedzame krijger – derde druk 2005, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer blz.225

Voor iedereen die het moeilijk heeft en wel een steuntje in de rug kan gebruiken! 

Voor alle nabestaanden van de ramp van de MH17!

Geen opmerkingen: