Pagina's

donderdag 23 mei 2013

Crisis als kans

Nederland is in het verleden vaak voorbeeldland geweest. Nu lijkt die rol ver te zoeken en worden wij links en rechts ingehaald door landen die het voortouw nemen. Onze historische rol lijkt uitgespeeld. Wat is nu de volgende stap om te nemen?

Hallo wakker worden!
Nederland heeft een sterke traditie als het gaat om vrijheid en tolerantie waarbij andersdenkenden en minderheden werden gerespecteerd. Discussies over vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, euthanasie en het homohuwelijk zijn daar voorbeelden van. De laatste 10 jaar is daarin echter een kentering ontstaan, zeker na de gebeurtenissen van 9/11. Wij zijn niet meer zo verdraagzaam en uitnodigend als het gaat om andere culturen, meningen en ideeën. Terwijl dit altijd ons handelsmerk en onze kracht is geweest.

Vooral sinds de 17e eeuw hebben wij internationaal de toon gezet op terrein van de vrije handel. Jarenlang liepen wij voorop als het om ontwikkelingshulp ging en waren wij voorloper wat duurzame energie betrof, maar steeds meer hebben wij die posities laten lopen. Als voorvechter van democratie stonden wij aan de wieg van de EU. Vraag de Nederlander van vandaag of we in de EU moeten blijven en de meerderheid is tegen. We nemen niet eens meer de moeite onze voortrekkerspositie van tolerante natie hoog te houden.

Wakker worden
Toch laat niet iedereen het over zijn kant gaan. Aangewakkerd door de economische crisis is op verschillende plekken het protest te horen. De roep dat “genoeg is genoeg” en dat de ongebreidelde economische groei zijn langste tijd gehad heeft, worden steeds luider. Ondanks alle goedbedoelde pogingen blijft het heel erg bij korte acties en blijven we er vooral over nadenken en praten. En als er al actie is (denk aan Occupy) dan wordt die nauwelijks serieus genomen. De echte massale actie ontbreekt. Blijkbaar hebben we het te goed en is er geen reden om in beweging te komen. Of is de verandering waar we voor staan zo ingewikkeld dat we niet weten wat we moeten doen? Moeten we wel wat doen? En zo ja, hoe moeten we het dan aanpakken?

Hoe gek het ook klinkt, we hebben de crisis waarin we ons bevinden zelf gecreëerd, omdat we dit nodig hebben om de transitie te kunnen maken. Is het niet zo dat we pas bewegen als het te heet wordt onder onze voeten? Het is zaak dat we wakker worden en op een dieper niveau actie gaan ondernemen.

De grens van wat we kennen
De verandering is niet van dien aard dat we het verleden in een trend kunnen doortrekken naar de toekomst. De ontwikkelingen van de laatste decennia, vooral die van de wetenschap, hebben ons aan de grenzen van onze denkkaders gebracht. Wij kijken aan tegen een trendbreuk. De bekende modellen waarop we ons bestaan baseren kraken, ons wereldbeeld, onze houvast, wankelt.

De mensheid staat op het punt een dimensieverschuiving mee te maken, van de derde naar de vierde (tijd) en de vijfde (transparantie en openheid) dimensie. Alle signalen hiervoor zijn duidelijk: de neutrino reisde sneller dan de tijd; de beerputten gaan open en wat onzichtbaar was wordt zichtbaar (graaiende managers, de macht van het geld, misstanden in de Katholieke kerk, wikileaks, de macht van de multinationals, de waarheid over ons voedsel). Omdat niemand weet hoe de verschuiving plaatsvindt en wat de gevolgen zijn is iedereen in verwarring of zelf in angst.

Eenheidsbewustzijn
Waar het nu om gaat is dat we leren bewuste keuzes te maken. Daarvoor is nodig dat we naar ons innerlijk leren luisteren en beseffen dat waarde belangrijker is dan prestatie. Dat we ons uiterlijk lang genoeg gekoesterd en bevredigd hebben. Dat we de menselijke maat moeten herstellen alsook de integriteit naar onszelf en de medemens. Want vanuit het eenheidsprincipe geldt: “wat ik jou aandoe doe ik indirect mijzelf aan”. Vanuit dit principe komt gelijk de ethiek weer aan de orde en wordt de normen en waarden discussie weer hanteerbaar met herstel van tolerantie naar de ander en een gezonde gevoel van vrijheid van onszelf.

Ieder individu heeft een ander leertraject daarom is het belangrijk dat ieder zijn eigen pad kiest om te leren luisteren naar het innerlijk. Hulpmiddelen hierbij zijn rust nemen, meditatie, mindfulness, pelgrimeren, de stilte opzoeken en je verbinden met jezelf en de ander. Het startpunt hierbij is “hou het klein, dicht bij jezelf, dicht bij wie jij bent”. Als wij dit op een goede manier aanpakken dan is het voor Nederland wederom mogelijk om een voortrekkersrol in te nemen. Een rol waarbij we laten zien hoe het anders kan, een rol die we in het verleden al met goed gevolg hebben afgelegd, een rol die ons past. We kunnen het, we hebben de capaciteiten in huis, maar we moeten het wel doen!

Geen opmerkingen: